Intermezzo

Fietsend langs 's Heren wegen valt op wat je zoal op of vlak naast het wegdek ziet. In Amsterdam heb je dat niet zo, maar waar het rustiger en stiller is zie je veel meer doodgereden dieren.
Het eerst komen de slakken. Als de weg nat is van de dauw proberen ze over te steken. Die links van de weg leven willen naar de rechterkant, de slakken die zich rechts bevinden willen naar links. Het tragische is dat geeneen verder komt dan het eerste wielespoor. Daar zie je dan de uitgesmeerde oranje vlekjes. Je kunt proberen er een te ontwijken, maar dan heb je een volgende te pakken. Sinds ik zo'n slijmbeest in mijn tent vond, ergens in Bourgondië, heb ik er minder moeite mee.
Dan krijg je de egels. Van mijn biologieles herinner ik me dat ze niet zo goed zien. Dus ze kijken voor het oversteken naar links, en zien niets komen, van rechts zien ze ook niets, dus oversteken maar... krak, alles wat overblijft is een naaldentapijtje. Vooral de kleine tapijtjes vind ik wel zielig.
Verder heb ik dode konijnen gezien, eekhoorns, twee vossen, een geit, muizen, ratten, duiven en andere vogels, en in Zuid Italië vooral katten en honden. Soms zie je nog een plukje haar waar ik geen eigenaar van kan herkennen.
Al deze dieren bleken niet opgewassen tegen het moderne verkeer. Voorlopig heb ik het zonder kleerscheuren doorstaan. En ik ben ook even de weg af, omdat ik op de boot naar Albanië zit. Spannend wat dat land me zal brengen.