Intermezzo Twee

En Cees, wat eet je zoal? Wel, ik eet er prima van. Alleen kook ik niet elke dag zelf, soms laat ik het over aan de kok van een restaurant. Vooral als ik vanwege het weer of de afwezigheid van een camping logies onderdak zoek wil ik voorkomen dat de rookmelder reageert op mijn benzinebrander.
Mijn "Pasta al Tonno" is intussen een topper van de chef. Men neme pasta uit een pak (mag macaroni zijn, laatst had ik van die wokkels), koke dat al dente, afgieten, tonijn uit blik er doorheenprakken, tomatenpuree uit een tube, wat strooikaas uit een zakje, en smullen maar. Laatst had ik tonijn uit een aanbieding, daar zat meer olijfolie dan vis in, kon ik gelijk mijn fietsketting smeren.
En groente, Cees? Juist ja, ik dacht al dat ik iets vergat. Groente is een probleem, want ze verkopen zelden eenpersoonsporties sla of kool. En ik heb geen koelkast bij me. Het was de eerste week makkelijker, toen was Herman er nog bij en die wil wel buffelen. Na eerste en tweede ontbijt, lunch en chocoladehap om 4 uur kon die rond zessen wel een zak sla kwijt.
Goed, ik eet wel groente als een andere kok kookt, en verder eet ik bergen appels, peren, perzikken, druiven en daar moet het lijf het maar mee doen.
O ja, vruchtensap, elke dag een pak jus d'orange of zo. Nu ja, laatst was ik vergeten dat ik nog een halve veldfles vol had. Toen ik dat bedacht kon ik de fles haast niet open krijgen. Met veel moeite kreeg ik het voor elkaar, en vloog met een enorm gesis het kookzuur weg. Het sap was gaan gisten. Het restje heb ik maar weggegooid. Zo is
ook een keer een pakje strooikaas naar de vaantjes gegaan, het was helemaal groen. Dat hoefde ik ook niet meer.
Vandaag heb ik trouwens voor het eerst Spam gegeten. Dat herinner ik me nog van de vakenties als kind, dat we van die blikjes kochten die je met een sleuteltje moest opendraaien. Wel, het bestaat nog, en je kunt de inhoud in plakjes snijden en bakken. Vroeger hadden we dan met zijn allen iets wat voor vlees moest doorgaan, nu moet ik het in mijn eentje opeten.
Vandaag trouwens over eiwitten geen klagen. Het was een "wij mieren kunnen vliegen dag". Vliegen kunnen ze dan wel, uitkijken niet. In je oren, in je haren, overal komen die beesten terecht. En dus ook in je mond als je een hap adem neemt.
Zo, nu een poosje slapen en morgen weer op de fiets.